پایان نامه رابطه بین خودپنداره و آرایش

مسئله اصلی پایان نامه حاضر پاسخ به این سوال است که آیا خودپنداره خانم های با آرایش بیشتر از خودپنداره خانمهای بدون آرایش است؟

پایان نامه ی انجام شده، در مورد مسئله رابطه بین خودپنداره و آرایش است. فرضیه این پژوهش عبارت بود از اینکه بین خودپنداره دختران با آرایش و دختران بدون آرایش تفاوت معنی داری وجود دارد. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده است. نمونه مورد نظر از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد (واحد قزوین) می باشد. این نمونه شامل 100 نفر که 50 نفر دختران با آرایش و 50 نفر دختران بدون آرایش هستند. لازم به ذکر است که به دلیل محدودیت هایی از نمونه 50 نفری دختران بدون آرایش کاسته شد و این نمونه به 93 نفر رسید.

در تجزیه و تحلیل داده ها از ارزش آماری T برای گروه های مستقل استفاده شده است که ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه خودپنداره کارل راجرز است. در بررسی به عمل آمده نتایج حاکی از این است که بین خودپنداره دختران با آرایش و بدون آرایش تفاوت معنی داری وجود دارد. بطوری که افراد باآرایش از خودپنداره مثبت بالاتری برخوردار هستند یعنی به خود واقعی شان نزدیک تر هستند. آنچه را که می توان در آخر ذکر کرد این است که بیشتر افراد این پژوهش از خودپنداره پایینی برخوردار هستند بطوری که از 93 نفر فقط 28 نفر دارای خودپنداره نرمال بودند.

اهمیت و ضرورت تحقیق

خودپنداره در ساخت روانی افراد از اهمیت خاصی برخوردار است. زیرا پنداره از شخصیت خود، تا اندازه ای تصور را راجع به محدودیت هایش تعیین می کند و این عامل رفتارهای خود را طرح ریزی می کنند اگر تصویر از خود مثبت باشد. شخص دارای سلامت روان و اگر منفی باشد، فرد از لحاظ روانی ناسالم شناخته می شود. این موضوع بویژه برای کسانی که مسئول پرورش افراد، در زندگی هستند حائز اهمیت است.

رشد و تحول خودپنداره از بدو تولد آغاز و تا آخرین سال های بزرگسالی ادامه می یابد. خودپنداره تحت تأثیر یادگیری است و ابتدا به صورت آگاهی از عوامل خارجی و رفتار قابل مشاهده تجلی می کند، سپس دامنه وسیعتری را شامل می شود. و به قلمرو مسائل دیگری چون ساختار فیزیولوژیکی، ارزشهای درونی و رشد فلسفه فردی هر شخص از زندگی گسترش می یابد.

بسیاری از رفتارهای ما بر اساس تصوری است که ما از خود داریم و طبق آن رفتارهایی از خود نشان می دهیم. این رفتارها گاهی مخالف با هنجارهای جامعه است. آرایش در دانشگاه هم یکی از مسائلی است که نظرات مخالف را به خود جلب کرده است. طبعاً این رفتار می تواند به نحوی با خودپنداره افراد در ارتباط باشد با انجام این تحقیق می توان به رابطه بین آرایش و خودپنداره پی برد. اینکه آرایش از خودپنداره پایین نشأت می گیرد و یا بالعکس.

تعریف خودپنداره

خودپنداره مجموعه ای است درونی و نسبتاً پایدار، شامل همه آنچه که اشخاص متعلق به خود می دانند. از جمله جنبه های جسمی، اجتماعی، و هیجانی، اعمال اختصاصی و شایستگی ها، همراه با عناصر مادی با اهمیت. خودپنداره تصویر یا تصوری است که از خود داریم. همواره با ما همراه است و ما آن را برای معرفی خود و طبقه بندی رفتارمان به کار می بریم. غالباً نقش اولیه خودپنداره این است که باعث ایجاد ثبات در رفتار شود. این امر به افراد کمک می کند که بتواند رفتار خود و کسانی را که با آنها در تعامل هستند به سادگی پیش بینی نمایند.

خودپنداره کلیه افکار و احساساتی را که فرد در مورد خود خویشتن دارد و این افکار برای فرد نسبتاً آگاهانه است می باشد.

تعاریف نظری:

خوپنداره:

آرنولد و بوگر، معتقدند، خودپنداره بخشی از خود است که در آگاهی هشیار قرار می گیرد. خودپنداره شامل تمام ادراکات، آگاهی ها، ارزشها و احساسات یک فرد و معرف هویت وی است.

مازلو اظهار می دارد که خودپنداره عبارت از این است که فرد خودش را آدم مفیدی بداند و دیگران نیز او را آدم مفید بشناسند. این احساس وقتی ارضاء می شود که فرد احساس ارزش، معرفت، سودمندی و اطمینان یابد.

تعاریف عملیاتی:

خودپنداره: خودپنداره متغیری است که از طریق آزمون خودپنداره راجرز سنجیده می شود و میزان خودپنداره برحسب نمره ای که فرد در این مقیاس می گیرد مشخص می شود.

دختران با آرایش:

افرادی که از لوازمی چون خط لب، خط چشم، پنکک و رژگونه و غیره در تمام روزهای هفته از تمام لوازم یا از تعدادی از لوازم آرایش استفاده می کنند.

دختران بدون آرایش:

افرادی که از لوازمی چون خط لب و خط چشم و پنکک و رژگونه و غیره در تمام روزهای هفته استفاده نمی کنند.