مقاله در مورد انواع پناهگاه ها و سرپناه برای زنده ماندن در محیط های طبیعی

بخشهایی از متن:

برای زنده مانی در طبیعت مهمترین فاکتور وجود سرپناه برای حفاظت درمقابل آفتاب، گرما و باد است.

• در صحرا مواد موردنیاز برای ساخت سرپناه به راحتی دردسترس نیست.* پوشاندن بدن به وسیله شن محافظت اولیه ای درمقابل گرما به وجود می آورد و از دست دادن آب از طریق پوست را کاهش میدهد.
• در مناطق شنی چاله ای در زمین بکنید و یا حفره ای طبیعی پیدا کنید و درون آن را با پارچه ای برزنتی بپوشانید. لبه های آن را با شن روی زمین محکم کنید.
   در مناطق صخره ای و سنگی چند تکه سنگ را روی هم بچینید تا حفاظتی درمقابل چادر اسکان شما باشد.

از پستی بلندی های طبیعی صحرا برای سرپناه و سایه استفاده کنید مثلاً یک درخت، بوته ها، یا تل سنگهای روی هم، غارها، سراشیبی های تپه های شنی و یا دیواره های یک رودخانه خشک شده. (به دنبال نشانه هایی از جریان آب و سیل که شاید ناشی از بارندگی در کیلومترها دورتر باشد بگردید. خوب نگاه کنید و خوب گوش دهید.)
 از پناهگاههایی که توسط مسافران و گردشگران قبلی ساخته شده و باقی مانده استفاده کنید.

گودال

گودال مورد نظر باید 6/0 تا 9/0 متر عمق داشته باشد. و ورودی آن باید به سمت شمال باشد. کف گودال را بپوشانید تا از انتقال رطوبت احتمالی زمین جلوگیری کند.
از دو لایه پارچه برزنتی با حداقل عرض 25سانتیمتر که به عنوان عایق دربرابر گرمای خورشید از شما محافظت خواهد کرد استفاده کنید.

ورودی گودال :ورودی گودال را بسیار کوچک و باریک بسازید تا از بازتابش نور خورشید به درون گودال جلوگیری کند

منطقه ای ایده آل برای ساختن سرپناه در نزدیکی آب، ابزارهای مورد نیاز یا مواد سوختی است.

...

«ایگلو» ها بر چند نوع هستند؟
سه نوع «ایگلو»، در اندازه های مختلف و با کاربری های متفاوت وجود دارند:
کوچکترین «ایگلو» ها به عنوان پناهگاهی موقت برای شکارچیان ساخته شد تا در زمانی که یکی دو شب بر روی دریای یخ زده و دور از قبیله به شکار می رفتند در آن اتراق کنند.
«ایگلو»ی متوسط، سرپناهی نیمه موقتی برای زندگی خانواده هایی با جمعیت متوسط بود. این «ایگلو»، معمولا از یک اتاق برای زندگی یک یا دو خانواده تشکیل می شد. اغلب با ساختن تعدادی از این ایگلوها در محوطه ای کوچک، دهکده ای اسکیمویی به وجود می آمد.بزرگترین «ایگلو»ها، به صورت مجموعه ای دوتایی ساخته می شد. یکی از سازه ها ساختمانی موقتی بود که برای مناسبت های ویژه بنا می شد و دیگری در مجاورت آن برای زندگی. این «ایگلو»ها را یا با وسیع سازی ایگلویی کوچک بنا می کردند و یا کاملا از پایه می ساختند. ممکن بود برخی از آن ها تا پنج اتاق داشته باشند و می توانستند تا سقف 20 خانواده را نیز در خود جای دهند. یک «ایگلو»ی بزرگ، ممکن است از تعدادی ایگلوهای کوچکتر که توسط تونل هایشان به هم متصل شده و یک مدخل ورودی عمومی دارند تشکیل شده باشد. از این ایگلوها برای برگزاری جشن های اجتماعی، رقص های سنتی و کاتاجاگ (Katajjag) و ورزش کُشتی استفاده می شده است.در ایگلوهای سنتی، پنجره ها از امعا و احشام نیمه شفاف خوک دریایی درست می شده اند که امکان نگاه کردن به بیرون از آنها وجود دارد. تمام این پنجره ها به سمتی بودند که بیشترین میزان نور را دریافت کنند. در زمستان، خورشید در بالای دایره قطبی هرگز بیش از 3 ماه طلوع نمی کند و نور از ستارگان، ماه و شفق جوی به زمین می رسد.

...

مهمترین تاثیر تکنولوزی های ارتباطی و رسانه ای در زمینه خانه، تقلیل دادن یکی از مهمترین کارکردهای خانه یعنی حریم سازی خانه است. یکی از مهمترین کارکردهای خانه همان طور که اشاره کردیم ایجاد «حریم خصوصی» بود. دیوارهای خانه، «ما» را از «دیگری» و «غریبه ها» جدا می کند و مانع از ورود دیگری به حریم ما می شود. ما به کمک خانه و دیوارهایش، از «چشم دیگران» و جامعه پوشیده و پنهان می مانیم. دیگران نمی توانند به درون خانه ما سرک بکشند مگر آنکه ما بخواهیم. خانه در و قفل دارد تا بتوان رفت و آمد به آن را کنترل کرد. خانه قلعه فرهنگی است که نه تنها اموال ما را از دسترس دیگران در امان نگه می دارد بلکه چون لباس پوششی بر رفتارهای ماست. اما این تلقی از خانه بو سیله رسانه ها بخصوص تلویزیون در حال دگرگونی است. فیلم ها و سریال ها بخصوص سریال های خانوادگی(soap)دائم لحظه به لحظه وقایعی که پشت صحنه زندگی روزمره شهروندان می گذرد را به نمایش می گذارند.

منبع دارد.